Я атдам табе свае сэрца...

Гэты снег вымушае мяне рабіцца хворай і нейкай крыху вар'яватай.

Так, я вар'ятка. Мой розум нешта спрабуе вынайсці у гэтым дзіўным свеце такіх жа шалым людзей, як і я.

Мы спрабуем схаваць у далонях і нашы слезы, і нашы успаміны.

Але гэта цяжка.

Я ведаю, што заўтра ўсе будзе інакш, але...у меня не хапае сіл спрачацца і змагацца са сваей лянотай.

Яна прымушае мяне просто ляжаць і чакаць, калі нешта зменіцца, але так няправільна.

Так не павінна быць, бо я магу ісці далей, могу змяніць сабе і ўвесь свет.

Вось толькі трэба захапіць паветра і дыхаць.

Дыхаць поўнай груддзю,каб у рэшце рэшт зразумець, што я жыву по-сапраўднаму.